Welkom bij de verbazing
Mijn twijfels over hoe de mainstream journalistiek in algemene zin omgaat met de gebeurtenissen op de wereld heb ik in 2016 uitgewerkt in de eko-thriller Refugium. Kort door de bocht: journalisten denken vaak dat ze precies weten hoe alles in elkaar steekt. Mijn boek laat zien dat niet alles is wat het lijkt. Een thema dat door veel auteurs al is behandeld, maar volgens mij nog niet eerder op deze manier. Voor een goede nuance moet gezegd dat niet alleen de journalisten in het verhaal ervaren dat er veel lagen zijn en dat de werkelijkheid en de waarheid vaak met elkaar verward worden. Tot nu toe hebben de lezers bij Bol 4.6 sterren gegeven aan het boek.
Sinds de publicatie van Refugium is bij mij de verbazing over hoe met name de mainstream journalistiek functioneert alleen maar toegenomen. En net als je denkt dat het dieptepunt is bereikt, weet corona mij een ravijn te tonen dat nog veel dieper is. Ik zeg het maar zoals ik het ervaar. Sinds de – georkestreerde? – crisis blaten veel journalisten mee met de politieke schapen in hun land. De Volkskrant voorop. De hoofdredacteur van dat blad zei al direct aan het begin van de crisis dat hij als het ware volgzaam wilde helpen de problemen op te lossen. Hoe ver kun je zinken als medium? Doe gewoon je werk als luis in de pels. Dat is de enige optie als je als medium wilt overleven.
Door de eeuwen heen hebben machthebbers, religieuze instituten en zelfs gekozen overheden altijd geprobeerd om op de een of andere manier aan de macht te blijven. Hollywood, Netflix en andere filmbedrijven draaien grotendeels op complotten en fantasieën over complotten. Het gaat daarbij vrijwel altijd om een boosdoener die de wereld wil veroveren of die een nieuwe wereldorde wil installeren. De verstrengeling van bedrijfsleven, politiek en journalistiek is dan al gauw een thema. Het gekke is dat dit in de werkelijke wereld van nu natuurlijk ook gebeurt en misschien zelfs wel op een schaal die nog nooit eerder is vertoond. Oligarchen hebben vrijwel overal een vinger in de pap. Politici laten zich gemakkelijk verleiden en bedrijven zijn soms zelfs qua economische impact groter en machtiger dan landen. Waarom is het zo moeilijk om dat te zien?
U begrijpt nu vast wel de tittel van dit stuk: Welkom bij de verbazing. Mijn verbazing, vanzelf. Ik ga met enige regelmaat wat artikelen posten vanuit die grondhouding. Ik heb niet de waarheid in pacht. Ik probeer slechts hier en daar wat te duiden via het proces van systeemdenken. Hopelijk valt er ook nog wat te lachen…